Þegar fólk varð hrætt við mig

Ég byrjaði að hlaupa 9 febrúar. Um viku síðar vrð skotarás hér í flórida þar sem nemandi drap 17 nemendur og særðu fleiri.Ég hleyp með video kameru á höfðinu og snúru úr henni í batterí í vasanum á hlaupagallanum mínum. Lítur mjög undarlega út. Hef ekki séð nokkurn mann nota svona búnað á hlaupum.Eftir skotárásina stoppaði löggan mig og spurði mig hvað ég væri að gera. Margar hræddar húsmæður horfðu á mig skefldar. Það var mikil hræðsla í þjóðfélaginu eftir árásina og þessi hræðsla beindist að öllum sem skera sig úr. Og ég skar mig úr svo sannarlega. Ég gat ekki hætt og tekið hlé á metinu mínu svo nú voru góð ráð dýr. Var að vellta því fyrir mér að hlaupa á næturnar í smá tíma til að losna við hræddar húsmæður og að vera drepinn af lögreglunni. En leist samt ekkert á það. Allt í einu datt mér í hug að láta bæjarstjórann minn vita af þessu vandamáli. Ég hjóla með honum um helgar og þekki hann ágætlega. Hann brást vel við og skrifaði stóra grein með mynd af mér með allan bunaðinn á heimasíðuna sína og heimasíður sem tengjast skolamálum. Kom mjög vel út. Þannig að núna heilsar fólk mér úti á götu og veit hvað ég er að gera.